Με αφορμή τα σημερινά γενέθλια της ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΣΤΙΚΗΣ (11/6/1993) θα σας πω μια ιστορία, η οποία έλαβε χώρα περίπου είκοσι χρόνια πριν.
Τότε μια από τις υπηρεσίες που παρείχαμε ως εταιρία, ήταν η κατάθεση των συνταγών στα Ταμεία (ΙΚΑ, ΤΕΒΕ, κλπ.) και απευθυνόταν στα Φαρμακεία.
Τα Φαρμακεία συγκέντρωναν τα κουπόνια από τα φάρμακα που είχαν αγοράσει οι ασφαλισμένοι, συμπλήρωναν κάποιες ειδικές καταστάσεις, επισύναπταν τα κουπόνια και τις αντίστοιχες ενημερότητες και μια φορά τον μήνα τα κατέθεταν στα Ταμεία.
Τα Ταμεία, έκαναν τον έλεγχο και στην συνέχεια για την αξία των κουπονιών εξέδιδαν δίγραμμη επιταγή στο όνομα του αντίστοιχου Φαρμακείου.
Η υπηρεσία αυτή πέραν της «ευθύνης» , είχε και την διαχείριση του ορθού προγραμματισμού, προκειμένου ο πελάτης – Φαρμακείο, να εισπράξει στον σωστό χρόνο τα χρήματά του.
Με το πέρασμα των χρόνων, η υπηρεσία αυτή «εξαλείφθηκε», διότι την εργασία ανέλαβαν οι Φαρμακαποθήκες.
Μέχρι να γίνει όμως αυτό, παρείχαμε σημαντική βοήθεια σε μεγάλο αριθμό Φαρμακείων, μιας και τους απαλλάσσαμε από χρονοβόρες διαδικασίες και από … ατέλειωτες ουρές!!!
Την υπηρεσία αυτή, την παρείχαμε ανεξάρτητα της υπηρεσίας Λογιστικών – Φορολογικών Εργασιών.
Την περίοδο εκείνη στην εταιρεία μας, στο τμήμα Εξωτερικών Εργασιών, εργαζόταν με πλήρη απασχόληση ο Άκης.
Δηλαδή για να είμαστε ειλικρινείς Arben τον είχαν βαφτίσει, αλλά με την τότε σύμφωνη γνώμη του, τον φωνάζαμε Άκη!!!!!
Ο Άκης, με την εργατικότητα και τον χαρακτήρα του, είχε κερδίσει την συμπάθεια του προσωπικού και των πελατών της εταιρίας.
Άλλωστε δεν είναι τυχαίο που ήταν εργαζόμενος της εταιρίας για δέκα έξι περίπου χρόνια, ενώ ακόμα και σήμερα όταν ο δρόμος του τον καλεί, περνάει για ένα «γειά» από τα γραφεία μας.
Ο Άκης, καταγόταν από την Βόρεια ‘Ήπειρο, ήταν ξανθός με ανοιχτόχρωμο πρόσωπο.
Το πρόσωπό του κοκκίνιζε όταν είχε πιεί καμιά μπύρα (στην εταιρική κοπή της πίτας γινόταν αμέσως αντιληπτό) ή όταν ….είχε νεύρα…….!!!!
Μια μέρα μπαίνει στο γραφείο μου ΚΑΤΑΚΟΚΚΙΝΟΣ!!!!
-Κε Γιώργο θέλω να σας μιλήσω.
-Τι έγινε βρε Άκη;
-Κε Γιώργο δεν είμαι καλά, είμαι πολύ στεναχωρημένος και νευριασμένος!!!
-Έκανα ότι απόρησα με τα λεγόμενά του και τον ρώτησα για τον λόγο που είναι σε αυτή την κατάσταση.
-Πήγα στο Φαρμακείο του κου …. , είχε κόσμο, περίμενα ευγενικά στην ουρά μέχρι να έρθει η σειρά μου και όταν ήρθε, του ζήτησα τις συνταγές για να πάω στα Ταμεία να τις καταθέσω.
-Και;
-Επειδή πέρα από τους πελάτες που ήταν πριν από εμένα είχαν μαζευτεί και άλλοι πίσω από εμένα, μου έβαλε τις φωνές και μπροστά σε όλο τον κόσμο, πέραν των άλλων, μου είπε μεγαλόφωνα «δε βλέπεις βρε Αλβανέ ότι έχω δουλειά, να περιμένεις!!!»
-Παρά το γεγονός που είχα πολύ δουλειά, που η Γραμματεία μας είχε κλείσει ραντεβού μαζί του και γνώριζε τι ώρα θα περάσω, που η καθυστέρηση στο Φαρμακείο του θα με έκανε να καθυστερήσω στα επόμενα ραντεβού μου, δεν με πείραξε κε Γιώργο που μου ζήτησε να περιμένω – και θα περίμενα, με πείραξε που μου μίλησε άσχημα και με αποκάλεσε απαξιωτικά «Αλβανό».
-Τελικά τι έγινε;
-Τι να γίνει κε Γιώργο, περίμενα υπομονετικά εκ νέου, όταν εξυπηρέτησε όλους τους πελάτες, του ζήτησα συγνώμη για την αναστάτωση, παρέλαβα τις συνταγές και έφυγα χωρίς να του πω κάτι.
Ζήτησα στον Άκη να σχολάσει και τον ενημέρωσα, πως όταν τα Ταμεία βγάλουν τις επιταγές του μήνα, στο συγκεκριμένο Φαρμακείο, θα πάμε να τις παραδώσουμε μαζί.
Έτσι και έγινε, όταν βγήκαν οι επιταγές, ο Άκης τις παρέλαβε από τα Ταμεία, συνέταξε τα σχετικά έντυπα «Παράδοσης- Παραλαβής» που τηρούσαμε, έφτιαξε τους σχετικούς φακέλους και …. Φύγαμε.
Παρκάραμε μπροστά στο Φαρμακείο και μπήκαμε μέσα. Μπροστά εγώ πίσω ο Άκης. Επειδή το σύμπαν γνωρίζει, φρόντισε την στιγμή που φτάσαμε να μην υπάρχει πελάτης στο Φαρμακείο.
-Γειά σας, λέω εγώ.
-Γειά σας, μου απαντάει ο Φαρμακοποιός.
Αφού είπαμε τα τυπικά, που οι κανόνες ευγενείας ορίζουν, μπήκα κατευθείαν στο θέμα.
-Κε ….. γιατί τις προάλλες που είχε έρθει ο Άκης να παραλάβει τις συνταγές, του μιλήσατε άσχημα και τον αποκαλέσατε «Αλβανό» ;
Σάστισε ο Φαρμακοποιός και με κοίταζε απορημένος, χωρίς να αρθρώσει κουβέντα.
-Κε ….ένιωσα άσχημα όταν ενημερώθηκα για το συμβάν. Ίσως να φταίει το γεγονός ότι ο πατέρας μου κατάγεται από την Αλβανία και έχω μια «ευαισθησία» στο θέμα αυτό!!!!
Και συνέχισα λέγοντας,
«Αφού σας ευχαριστήσω για την συνεργασία που είχαμε, θα ήθελα να σας ενημερώσω πως έχουμε ολοκληρώσει όλες τις εργασίες που μας έχετε αναθέσει, αλλά από τον επόμενο μήνα δεν θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε την συνεργασία» .
Χαιρέτισα ευγενικά, το ίδιο έκανε και ο Άκης και αποχωρήσαμε από τον χώρο.
Όταν βγήκαμε έξω ο Άκης με ρώτησε
-Κε Γιώργο, ο πατέρας σας είναι από την Αλβανία;
-Όχι του απάντησα, είναι από ένα χωριό της Βόρειας Εύβοιας με δέκα επτά κατοίκους.
Χαμογέλασε, έβαλε το κράνος, πάτησε την μίζα και … φύγαμε!!!
Ο Άκης από τότε καμάρωνε ακόμα περισσότερο που δούλευε στην ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΣΤΙΚΗ. Σεβόταν πολύ περισσότερο τους συνεργάτες του και τους πελάτες που εξυπηρετούσε!!!
Την ιστορία αυτή την θυμάμαι συχνά και καμαρώνω για τους ανθρώπους που έχουν εργαστεί σε αυτή την εταιρία.
Την θυμάμαι επίσης και για να «συνεφέρω» τον εαυτό μου, όταν κάτω από την πίεση της δουλειάς ….φωνασκώ στο προσωπικό – και το κάνω συχνά.
Να φωνασκώ, μου «επιτρέπω», να φέρομαι χωρίς ηθική ποτέ!!!
Άλλωστε είναι γνωστό ότι οι συνεργάτες μας, είμαστε «εμείς».
Φερθείτε στο προσωπικό, στους συνεργάτες σας, στον …εαυτό σας, με ευγένεια και ηθική και αυτοί θα κάνουν το ίδιο.
Καλή συνέχεια σε όλους.