- ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ-ΟΡΙΣΜΟΣ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΑΚΗΣ ΦΟΥΣΚΑΣ
Μια χρηματιστηριακή φούσκα τιμών μπορεί να περιγραφεί ως ένα φαινόμενο των οργανωμένων αγορών, κατά το οποίο η τιμή ενός επενδυτικού προϊόντος αυξάνεται σε υπερβολικά επίπεδα σε σχέση με τη θεμελιώδη αξία της. Στην περίπτωση της φούσκας η τιμή αυξάνεται, επειδή το επενδυτικό κοινό προσδοκά ότι θα αυξηθεί. Ωστόσο, μετά από ένα χρονικό διάστημα, η φούσκα τιμών συνήθως «σπάει» και οι τιμές θα αρχίζουν να παρουσιάζουν πτώση. Στη συνέχεια, η μεγάλη πλειοψηφία των επενδυτών επιχειρεί να ξεφορτωθεί τις μετοχές που κατέχει, οδηγώντας σε κάθετη μείωση των τιμών και μεγάλες ζημιές στα χαρτοφυλάκιά τους.
- ΤΑ 5 ΣΤΑΔΙΑ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΜΙΑΣ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΑΚΗΣ ΦΟΥΣΚΑΣ
• Αρχική εμφάνιση (Initial displacement): Εμφάνιση στην αγορά ενός περιουσιακού στοιχείου που χαρακτηρίζεται από καινοτομία και δημιουργεί θετικό κλίμα και προσδοκίες για σημαντική άνοδο στην αξία του.
• Στάδιο έκρηξης (Boom phase): Η φάση αύξησης της τιμής του, αρχικά με αργό ρυθμό και στη συνέχεια με ταχύτερο, αφού όλο και περισσότεροι επενδυτές εισέρχονται στην αγορά, αντιλαμβανόμενοι το θετικό κλίμα.
• Στάδιο ευφορίας (Euphoria phase): Διάστημα ευφορίας στην αγορά, κατά το οποίο οι επενδυτές συναλλάσσονται πλέον με φρενήρεις ρυθμούς και οι τιμές αυξάνονται εκρηκτικά.
• Στάδιο κατοχύρωσης κερδών (Profit taking phase): Σε αυτό το σημείο, κάποιοι επενδυτές υποπτεύονται την ύπαρξη φούσκας, αλλά εκτιμούν πως θα μπορέσουν να πουλήσουν εγκαίρως σε ακόμα υψηλότερη τιμή. Συνήθως, οι εμπειρότεροι και ικανότεροι επενδυτές κινούνται για να κατοχυρώσουν τα κέρδη τους.
• Στάδιο πανικού (Panic phase): Αργά ή γρήγορα, η τιμή αρχίζει να πέφτει, καθώς οι πωλητές αποκτούν μεγαλύτερη δύναμη στην αγορά. Η φούσκα τότε σκάει καθώς όλο και περισσότεροι επιδιώκουν να κλείσουν τις θέσεις τους. Επειδή κανένας επενδυτής δεν επιθυμεί να υποστεί μεγαλύτερες ζημιές, προβαίνουν έτσι πολλές φορές σε κινήσεις πανικού, με αποτέλεσμα η χρηματιστηριακή αγορά να καταρρέει.
3. ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ
Η φούσκα της Ολλανδικής τουλίπας – 1637
Στις αρχές του 1600 η τουλίπα άρχισε να γίνεται γνωστή στην Ευρώπη λόγω της ιδιαιτερότητα της και των έντονων χρωμάτων σε σύγκριση με άλλα λουλούδια. Για τα επόμενα τριάντα χρόνια οι τουλίπες πωλούνταν σε υψηλές αλλά ταυτόχρονα σε προσιτές τιμές. Ωστόσο το 1630 εμφανίστηκαν έμποροι που προωθούσαν το εμπόρευμα τους τόσο σε λάτρεις των λουλουδιών όσο και σε κερδοσκόπους, με αποτέλεσμα να γίνουν κάτι σαν σύμβολο κοινωνικής θέσης. Οι ταβέρνες της Ολλανδίας γέμιζαν από εμπόρους τουλιπών. Είχε σχηματιστεί ακόμη και αγορά μελλοντικών συμβολαίων πάνω σε αυτές. Η ζήτηση ανέβαινε με τεράστιους ρυθμούς όμως η προσφορά έπεφτε. Κύριο αίτιο ήταν η ιδιομορφία των συγκεκριμένων λουλουδιών. Μία τουλίπα χρειάζεται επτά χρόνια ή και περισσότερα για να φυτρώσει απ’ έναν σπόρο, ενώ οι βολβοί μπορούν να βγάλουν δύο ή τρία κλωνάρια, με τον αρχικό βολβό να πεθαίνει μέσα σε λίγα χρόνια. Η μανία της τουλίπας έφθασε στην κορυφή της τον χειμώνα του 1636 – 1637, όταν κάποιοι βολβοί μπορεί να άλλαζαν χέρια ακόμη και δέκα φορές την ημέρα. Τελικά, η φούσκα της τουλίπας «έσκασε» λίγο πιο μετά με έναν πολύ αναπάντεχο τρόπο όταν σε μια συνηθισμένη δημοπρασία δεν ενδιαφέρθηκε κανείς να τις αγοράσει. Ο πανικός δεν άργησε να έρθει και παρά τις προσπάθειες όλων, η αγορά σχεδόν εξαφανίστηκε και η τουλίπα έφτασε να πωλείται στο ένα εκατοστό της τιμής που πωλούταν πριν λίγο χρονικό διάστημα.
Η Ιαπωνική φούσκα – 1989
Η φούσκα της Ιαπωνίας έσκασε αμέσως μετά τη Μεγάλη Ύφεση στην Ιαπωνία το 1986. Η κυβέρνηση και η κεντρική τράπεζα της χώρας ξεκίνησαν ένα ευρύ πρόγραμμα οικονομικής και νομισματικής χαλάρωσης. Το γιεν συνέχιζε να αυξάνεται, όπως και οι μετοχές, με όλο και περισσότερους επενδυτές να συρρέουν σε αυτό. Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον ήταν τα ακίνητα στην Ιαπωνία, με την πραγματική μάχη να διαδραματίζεται στο Τόκιο για ένα κομμάτι γης. Μάλιστα, οι τιμές σε ορισμένες περιοχές έφτασαν τα εξωφρενικά επίπεδα του ενός εκατομμυρίου δολαρίων ανά τετραγωνικό μέτρο. Για να κατανοηθεί καλύτερα το μέγεθος αυτό, αρκεί να αναφέρουμε ότι σε αυτή την τιμή, το Tokyo Palace άξιζε περισσότερο από όλα τα ακίνητα στην Καλιφόρνια, την πολυπληθέστερη πολιτεία των Ηνωμένων Πολιτειών. Τελικά μετά το σκάσιμο της φούσκας, οι τιμές σταθεροποιήθηκαν σε επίπεδα 99% κάτω από τα ακριβότερα που είχαν φτάσει ποτέ. Μια έκθεση της Τράπεζας της Ιαπωνίας απέδωσε τη φούσκα στους ακόλουθους παράγοντες: επιθετικές πολιτικές από χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, απορρύθμιση της αγοράς, χαλαρή πίστωση, χαμηλοί φόροι ακινήτων και συγκέντρωση επιχειρηματικών δραστηριοτήτων στο Τόκιο.
Η φούσκα των Dot-com – 2000
Ο Nasdaq, ο οποίος περιλαμβάνει όλους τους τεχνολογικούς γίγαντες, υφίσταται τη μεγαλύτερη ημερήσια πτώση του μέχρι σήμερα. Υποχώρησε 355,49 μονάδες, ή σχεδόν 10%, και έσυρε προς τα κάτω τον Dow, ο οποίος έκλεισε την ημέρα με ρεκόρ 617 μονάδων. Η φούσκα του dot.com που σχηματίστηκε τη δεκαετία του 1990 μόλις έσκασε. Την εβδομάδα που ακολούθησε, ο Nasdaq έχασε 1.000 μονάδες. Υπήρχαν ήδη προειδοποιήσεις ότι οι διαδικτυακές εταιρείες χωρίς φυσικά περιουσιακά στοιχεία είναι υπερτιμημένες. Ακόμη και οι επικεφαλής των πραγματικά ισχυρών εταιρειών τεχνολογίας είχαν εξαπατηθεί, όπως και οι ρυθμιστικές αρχές. Στη συνεδρίαση της Fed το 1999, ο τότε Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας Άλαν Γκρίνσπαν είπε: «Τα προηγμένα εταιρικά στελέχη όπως ο Τζακ Γουέλς της General Electric και ο Λούγκερ Τέρνερ της IBM το βλέπουν ως πραγματική επανάσταση, όχι ως φούσκα στο χρηματιστήριο». Δεν είχαν ξαναδεί κάτι παρόμοιο στη ζωή τους. Η διάψευση ήρθε με μεγάλη έκρηξη.
Η στεγαστική φούσκα των ΗΠΑ –2007
Η πιο πρόσφατη φούσκα είναι και αυτή που πυροδότησε την οικονομική κρίση της περασμένης δεκαετίας, τις επιπτώσεις της οποίας βιώνουμε ακόμα και σήμερα. Όλα ξεκίνησαν όταν οι επενδύσεις σε ακίνητα στις Ηνωμένες Πολιτείες άρχισαν να αυξάνονται στα ύψη, επειδή τα ακίνητα θεωρούνταν μια σχετικά ασφαλής επένδυση. Αλλά η ευκολία με την οποία οι τράπεζες χρηματοδοτούσαν τις αγορές κατοικιών, ακόμη και για δανειολήπτες που είναι βέβαιο ότι δεν θα μπορέσουν να αποπληρώσουν τα δάνειά τους, οδήγησε σε περαιτέρω αυξήσεις των τιμών και, με τη σειρά τους, σε περαιτέρω επενδύσεις σε στέγαση. Οι τιμές των κατοικιών αυξήθηκαν ραγδαία μεταξύ 2002 και 2006. Το 2006, η τάση αντιστράφηκε και μέχρι το 2009 το μέσο σπίτι έχασε περίπου το ένα τρίτο της αξίας του.
4. Σχέση με την παραδοσιακή θεωρία και επιπτώσεις
Σύμφωνα με τη Θεωρία Αποτελεσματικών Αγορών οι χρηματιστηριακές φούσκες δεν είναι δυνατόν να συμβαίνουν. Αυτό διότι η Θεωρία Αποτελεσματικών Αγορών πρεσβεύει ότι οι παρούσες αξίες των αξιογράφων αντικατοπτρίζουν πλήρως κάθε σχετική και διαθέσιμη πληροφορία κατά τρόπο γρήγορο και ακριβή.
Αρχικά, την πληροφορία, ο Fama στην εργασία του «Efficient capital markets: A review of theory and empirical work» την χωρίζει σε τρεις τύπους: πληροφορία από ιστορικές τιμές, δημόσια διαθέσιμη πληροφορία (ανακοινώσεις κερδών εταιριών, ισολογισμοί κτλπ.) και ιδιωτική πληροφορία με την έννοια ότι κάποιοι επενδυτές έχουν πρόσβαση σε πληροφορία που τους δίνει πλεονέκτημα έναντι των άλλων. Στην εργασία του καταλήγει ότι οι επενδυτές δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις παραπάνω πληροφορίες για να αποκομίσουν αποδόσεις πάνω από τις αναμενόμενες της αγοράς.
Η θεωρία Αποτελεσματικών Αγορών έχει δύο σημαντικές συνέπειες. Η πρώτη είναι ότι αν κάθε νέα πληροφορία ενσωματώνεται γρήγορα και με ακρίβεια στην τιμή των αξιογράφων, τότε οι μελλοντικές τιμές είναι τυχαίες διότι θα αντικατοπτρίζουν τις μη αναμενόμενες μελλοντικές πληροφορίες. Επομένως, επειδή δεν υπάρχουν μελλοντικά αναμενόμενα μοτίβα στις τιμές των αξιογράφων, είναι αδύνατόν να αποκομίσουν ακόμη και οι καλύτεροι επαγγελματίες της αγοράς κέρδη πάνω από τα κανονικά. Έτσι ο Fama προτείνει παθητική διαχείριση χαρτοφυλακίου με επένδυση σε δείκτες μετοχών, πετυχαίνοντας έτσι τις αποδόσεις τις αγοράς χωρίς να ξοδεύουν χρήματα σε συναλλαγές οι οποίες δεν είναι δυνατόν να προσφέρουν έτσι κι αλλιώς αποδόσεις πάνω από τις κανονικές. Η δεύτερη είναι ότι αν οι αγορές είναι αποτελεσματικές και οι τιμές των αξιογράφων αντικατοπτρίζουν πλήρως τις πληροφορίες, τότε αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να υπάρχει συμπεριφορά επενδυτών που συστηματικά να οδηγεί την αγορά σε ενσωμάτωση λάθος τιμών. Ιδιαίτερα σημαντική είναι η δεύτερη, καθώς προτάσσει ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν φούσκες τιμών οι οποίες προέρχονται από συμπεριφορές υπερβολικής αυτοπεποίθησης και ευφορίας.
Τα γεγονότα που αναφέρθηκαν παραπάνω είναι κάθε άλλο παρά ακριβή αντιπροσώπευση της παρούσας αξίας των σχετικών αξιογράφων, αφού οι αξίες αυτών φτάνουν σε πολύ υψηλά επίπεδα, που σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να δικαιολογηθούν από τις θεμελιώδης αξίες ή τις αναμενόμενες προεξοφλημένες ροές τους, και στην συνέχεια, όπως είναι φυσικό, υποχωρούν δραματικά.
Είναι σκόπιμο εδώ να αναφερθούν και να σχολιαστούν οι βασικές υποθέσεις της παραπάνω θεωρίας καθώς παρακάτω θα ακολουθήσουν κάποιες πιθανές συμπεριφορικές εξηγήσεις αυτής. Η Θεωρία λοιπόν των Αποτελεσματικών Αγορών βασίζεται σε τρεις βασικές υποθέσεις. Μία υπόθεση είναι ότι οι επενδυτές πράττουν ορθολογικά. Έτσι, έχοντας όλη την διαθέσιμη πληροφόρηση εν γνώση του, ο επενδυτής θα πάρει την καλύτερη δυνατή επιλογή που μεγιστοποιεί την χρησιμότητα του και κάνει την αγορά πιο αποτελεσματική. Θα πράξει λοιπόν ορθολογικά μη παραβλέποντας σημαντικές πληροφορίες και μη παίρνοντας θέσεις αγοράς σε αξιόγραφα που η τιμή τους αναμένουν ότι θα πέσει. Θα οδηγούν έτσι την αγορά στα επίπεδα που αντικατοπτρίζουν τις αξίες των αξιογράφων. Αυτό δεν συμβαίνει στην περίπτωση των χρηματιστηριακών φουσκών, αφού οι επενδυτές δρουν μη ορθολογικά αγοράζοντας υπερτιμημένα αξιόγραφα. Η κρίση τους υπόκειται σε υποκειμενικά κριτήρια. Δρουν με την ψυχολογία και τα συναισθήματα, ουσιαστικά τζογάροντας στη τιμή των αξιογράφων αυτών. Η δεύτερη είναι ότι οι επενδυτές είναι όμοιοι. Όλοι δηλαδή έχουν τους ίδιους επενδυτικούς στόχους και τον ίδιο χρονικό ορίζοντα. Έχοντας τις ίδιες πληροφορίες, θα έπαιρναν τις ίδιες αποφάσεις. Ενώ το επίπεδο του πλούτου τους μπορεί να ποικίλλει, κανένας από αυτούς δεν μπορεί να επηρεάζει από μόνος του τις τιμές. Στην πραγματικότητα όμως, οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι. Μερικοί αγοράζουν και διατηρούν μετοχές για πολλά χρόνια ενώ άλλοι εμπορεύονται αξιόγραφα καθημερινά. Υπάρχουν αυτοί που αγοράζουν ή πωλούν με βάση την εσωτερική αξία και υπάρχουν και αυτοί που χρησιμοποιούν τεχνική ανάλυση για τις συναλλαγές τους. Υπάρχουν μεγάλοι θεσμικοί επενδυτές και μικροί, χομπίστες/κερδοσκόποι και όλοι οι άλλοι ενδιάμεσα. Η τρίτη είναι ότι οι τιμές των αξιογράφων ακολουθούν ‘’ τυχαίο περίπατο’’. Η υπόθεση που γίνεται στην προκείμενη περίπτωση είναι αυτή της κανονικής κατανομής και ότι όλες οι αλλαγές τιμών είναι ανεξάρτητες η μία από την άλλη. Διαισθητικά, αυτό σημαίνει ότι το οι ιστορικές μεταβολές των τιμών δεν επηρεάζουν τις τιμές σήμερα. Στην πραγματικότητα όμως, η ζωή είναι πολύ πιο περίπλοκη. Οι κατανομές των μεταβολών των τιμών σπάνια ακολουθούν κανονική κατανομή και οι παρελθοντικές μεταβολές έχει αποδειχτεί ότι επηρεάζουν τις σημερινές.
- ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΙΚΕΣ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ
Αγελαία Συμπεριφορά
Οι μη ορθολογικές κινήσεις των επενδυτών είναι αυτές που οδηγούν στην υπερεκτίμηση των τιμών της αγοράς με αποτέλεσμα να δημιουργούνται οι οικονομικές φούσκες . Αυτό συμβαίνει επειδή οι επενδυτές εμποδίζονται από πολλούς ψυχολογικούς και μη παράγοντες στην επιδίωξή τους για μεγιστοποίηση του κέρδους. Μία από τις βασικές παρατηρήσεις που εξηγούν το σχηματισμό φουσκών είναι το φαινόμενο της συμπεριφοράς της αγέλης. Η συμπεριφορά της αγέλης είναι ο τρόπος με τον οποίο μια ομάδα επενδυτών κινείται χωρίς προγραμματισμένη κατεύθυνση μιμούμενη τη συμπεριφορά άλλων επενδυτών στην αγορά αντί να ακολουθεί ειδήσεις, κινήσεις, θεμελιώδη και δείκτες της αγοράς. Γενικά δείχνει, επίσης, ότι τα άτομα τείνουν να υπερεκτιμούν τις δικές τους δυνατότητες και τις προβλέψεις για επιτυχημένες επενδύσεις. Αυτή η υπερβολική αυτοπεποίθηση οφείλεται στη γενική τάση των επενδυτών να έχουν μια αισιόδοξη άποψη για την πιθανότητα και τις προοπτικές των γεγονότων. Έρευνες δείχνουν ότι πολλοί επενδυτές πιστεύουν ότι δεν θα κάνουν κακές επενδύσεις. Στην περίπτωση μιας φούσκας, αυτή η ψυχολογία μπορεί να οδηγήσει σε διαρκή άνοδο των τιμών των τίτλων της αγοράς, καθώς οι επενδυτές τείνουν να υποτιμούν κάθε αρνητικό σενάριο σε ένα κλίμα αγοραίας εφορίας της αγοράς.
Υπερβολική προκατάληψη
Ένας παράγοντας που επίσης δρα κατά των επενδυτών είναι ο υπερτονισμός προηγούμενων επιδόσεων με βάση πρόσφατα γεγονότα. Πολλοί επενδυτές χρησιμοποιούν ένα ή δύο επιτυχημένα παραδείγματα για να δικαιολογήσουν τις αποφάσεις τους ενώ αγνοούν πολλά ανεπιτυχή παραδείγματα. Οι επενδυτές συνήθως επισημαίνουν την επιτυχία εταιρειών όπως η Amazon ή το Facebook και σπάνια αναφέρουν τις αποτυχίες εταιρειών διαδικτύου όπως η Pets.com, η οποία έχασε 300 εκατομμύρια δολάρια σε κεφάλαιο σε λιγότερο από δύο χρόνια.
Προκατάληψη επιβεβαίωσης
Κάποιοι επενδυτές είναι επιλεκτικοί σχετικά με τις πληροφορίες που χρησιμοποιούν για τις αποφάσεις τους. Πιο συγκεκριμένα είναι περιτριγυρισμένοι από ανθρώπους και εκδόσεις που επικυρώνουν τις επιλογές τους. Κατά τη διάρκεια της χρηματοπιστωτικής κρίσης, πολλά πιστωτικά γραφεία πρόσφεραν κορυφαίες αξιολογήσεις για να διατηρήσουν τις συναλλαγές τους με επενδυτικές τράπεζες, διαβεβαιώνοντας τους ανταγωνιστές ότι ακολουθούσαν παρόμοια στρατηγική. Τα πιστωτικά ιδρύματα παρηγορούνται από τη γνώση ότι οι συνομήλικοι τους συμπεριφέρονται παρόμοια και οι αναλυτές εφησυχάζονται από το γεγονός ότι είναι απλώς γρανάζια σε ένα μεγαλύτερο μηχάνημα.
Υπερβολική αυτοπεποίθηση
Όταν οι επενδυτές επιτυγχάνουν, αποδίδουν την επιτυχία τους αυτή στο ταλέντο τους ενώ όταν αποτυγχάνουν, το αποδίδουν σε κακοτυχία. Όταν πρόκειται για επένδυση, αυτό μπορεί να είναι επικίνδυνο, αφού οι επενδυτές προσπαθούν να αναλάβουν περισσότερο ρίσκο καθώς γίνονται πιο επιτυχημένοι. Αυτή είναι η γνωστή ψευδαίσθηση υπεροχής «πάνω από το μέσο όρο». Πολλοί επενδυτές μεγάλωσαν γνωρίζοντας την επιτυχία — να πάρουν υψηλούς βαθμούς στο σχολείο, να μπουν σε κορυφαία πανεπιστήμια, να βρουν κορυφαίες θέσεις εργασίας, βασικά να ζήσουν το «αμερικανικό όνειρο». Επιλέγοντας πολλά από αυτά τα πλαίσια, οι επενδυτές μπορούν να παρασυρθούν σε ένα σύμπλεγμα ανωτερότητας, νομίζοντας ότι είναι πάνω από το μέσο όρο. Αυτή η πεποίθηση μπορεί να οδηγήσει σε επικίνδυνη ανάληψη κινδύνων και υποτίμηση των προοπτικών των άλλων.
Θεωρία του μεγαλύτερου ανόητου
Η ιδέα ότι κάποιος θα είναι πιο ανόητος από εμάς. Η θεωρία του μεγαλύτερου ανόητου τείνει να αναδυθεί προς το τέλος μιας έκρηξης. Οι επενδυτές προσπαθούν να καταστείλουν τις ανησυχίες προσπαθώντας να καθησυχάσουν τον εαυτό τους ότι κάποιοι πιο ανόητοι από τους ίδιους θα είναι πρόθυμοι να κάνουν την ίδια επένδυση, αν και υπερτιμημένη, εξακολουθώντας έτσι να κερδίζουν από την πλασματική της άνθηση. Η φούσκα του bitcoin παρουσίασε πτυχές της θεωρίας του μεγαλύτερου ανόητου.
- ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Όπως μας έχει διδάξει η ιστορία, η μη ορθολογική συμπεριφορά των επενδυτών, η ανομοιογένεια αυτών και η μη κανονικότητα των αποδόσεων οδηγεί στην αδυναμία ύπαρξης της θεωρίας των αποτελεσματικών αγορών και κατ’ επέκταση στην γένεση των χρηματιστηριακών φουσκών. Για να μπορέσουν να εξηγηθούν καταστάσεις όπως τα προαναφερθέντα γεγονότα, έχουν δημιουργηθεί συμπεριφορικές εξηγήσεις οι οποίες, με την βοήθεια της επιστήμης της ψυχολογίας, αναλύουν διεξοδικά τους λόγους που συντελούν στην δημιουργία του παραπάνω φαινομένου.
Η εργασία – μελέτη «Χρηματιστηριακές Φούσκες και Επενδυτική Ψυχολογία» πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια του μαθήματος «Συμπεριφορική Χρηματoοικονομική», για το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, τμήμα Λογιστικής και Χρηματοοικονομικής, από τους Φοιτητές Αλεξίου Αθανάσιο, Θεοδόση Ανδρέα και Δημαρά Γιώργο.
